Drie novellen die elk een vrouw portretteren die, vanuit een onduidelijke plaats in een vaag omschreven tijd, berichten over de gebeurtenissen die aan hun leven een beslissende wending hebben gegeven. Ze blijven anoniem in hun verhalen, die bol staan van treurigheid omdat ze geen van allen in staat blijken de verwachtingen die ze koesteren, waar te maken. Daar zijn ze alledrie te braaf en te goedgelovig voor. Het gaat ook om gewone, doorsnee mensen die zich niet al te goed kunnen uitdrukken en al helemaal geen kaas hebben gegeten van de kunst van het vertellen. Ze doen hun verhaal zonder onderscheid, halen details aan die niemand kunnen interesseren en hebben geen van allen ook maar enige greep op hun leven. Of ze nu in Parijs terechtkomen, om een verhouding te krijgen met een man die onder een valse naam leeft en blijkbaar banden heeft met het Algerijnse verzet, of vanuit kostschool ontsnappen om als gezelschapsdame in een lastig parket terecht te komen, of zich in het artistieke milieu van het Quartier latin op sleeptouw laten nemen door geschifte figuren: allen blijken ze makkelijke en bijna willoze slachtoffers te zijn in een wereld waarin weinig mededogen heerst. Ondanks dit alles word je opgeslorpt door deze verhalen, die uiterst efficiënt en suggestief geschreven blijken, ondanks die op het oog onbeholpen en weinig boeiende verteltrant. Het sleutelwoord is hier zeker een hoge mate van authenticiteit, gebracht op een manier waar je niet onderuit kunt. Modiano is in die zin dan ook een directe erfgenaam van de Nouveau roman en misschien ook wel zijn beste vertegenwoordiger. [Jan Baes] Verberg tekst

'Ik herinner me weer / De tijd van weleer…' luidden de dichtregels die de hoofdpersoon van een van de drie verhalen in deze bundel haar vader vaak hoorde citeren. Ze vormen een perfecte typering van de boeken die de Franse auteur Modiano (1945, Nobelprijs voor de Literatuur 2014) al sinds 1968 schrijft. Zijn hoofdpersonen kijken terug op een periode in hun leven waarin ze zoekende waren en mensen leerden kennen die gedurende een bepaalde tijd heel belangrijk voor hen werden. In deze bundel komen drie naamloze vrouwen aan het woord die vertellen over de fase in hun leven waarin ze zich losmaakten van hun jeugd en stappen zetten in een onbekende, wijde wereld waarin ze een eigen plaats moeten vinden. Die keuze voor vrouwelijke ik-personen is nieuw (het boek verscheen oorspronkelijk in Frankrijk in 1999); vertrouwd zijn de weemoedige sfeer, de sobere stijl, de nauwkeurige locatiebeschrijvingen (twee van de verhalen spelen in Modiano's vertrouwde Parijs) en in contrast daarmee de terloopse tijdsaanduidingen en schimmig blijvende personages. De lezer leert ze even kennen, maar ze ontglippen hem ook weer. Prachtige verhalen. Verberg tekst