Elke roman van Irving (en dit is de negende) is als een tros ringen, die allemaal in elkaar haken. De constructie is telkens zo verweven dat alles met alles samenhangt en alle details belangrijk en functioneel zijn. Thema's en motieven keren terug, openlijk of verhuld, verwijzen naar andere situaties en duiden die ook.

Centraal personage is de schrijfster Ruth Cole, wier verhaal hier verteld wordt in drie delen. Het eerste (en het krachtigste) speelt zich af in de zomer van 1958, als Ruth pas vier is. Twee oudere broers van haar, die ze nooit gekend heeft, zijn in een verkeersongeval omgekomen en haar moeder, Marion, leeft bij de cultus van haar dode kinderen, heeft nooit van haar dochtertje willen houden uit angst voor weer een verlies. Haar vader, Ted, een verlopen tekenaar, leeft zich uit in ongeregelde passies voor drank en een heleboel vrouwen. Het is trouwens Ted die zijn jonge secretaris, Eddie, in een passionele verhouding van enkele weken met Marion zal manoeuvreren, aan het eind waarvan Marion haar gezin zal verlaten.
Het tweede deel opent in 1990: Ruth is een succesvolle schrijfster geworden, maar kent een tumultueus privé-leven. Tot ze op een genadeloze manier met haar promiscue vader afrekent. Tijdens een reis, op zoek naar een realistische ervaring voor haar volgende roman, is ze in Amsterdam getuige van de moord op een prositué, waarvan ze de politie middels een naamloos briefje op de hoogte stelt.

In het derde deel (1995) is Ruth 41, weduwe (ze was aan het eind van deel twee met haar redacteur getrouwd) en moeder van een kind. Ze zal haar definitieve geluk vinden met de gepensioneerde Amsterdamse wijkagent, die haar op het spoor gekomen is door haar naamloze getuigenis en omdat hij zo'n fervent lezer is.

Een dergelijke samenvatting doet het boek onrecht, precies omdat het in al zijn uitvoerigheid zo door en door gestructureerd is, de psyche van de vele personages zo grondig uitgewerkt, omdat de plot zo rijk is aan navrante wendingen, aangrijpende dramatiek en hilarische situaties die soms de allures van een sitcom aannemen. Het is niet Irvings beste werk (daarvoor loopt het wat te melig naar zijn eind), diepzinnig is het niet, wel luchtig en eens te meer een verbluffende krachttoer.
[Jos Van Damme] Verberg tekst

De Amerikaanse romanschrijver (1942) heeft veel trouwe lezers sinds de verschijning van 'The world according to Garp' (1976). Vanaf toen werd steeds uitgekeken naar de 'nieuwe' Irving (bijv. 'Hotel New Hampshire' in 1982, en 'Een zoon van het circus' in 1994). Ook naar 'Weduwe voor een jaar' is reikhalzend uitgezien, niet in het laatst in Amsterdam waar een deel van het verhaal zich afspeelt. De inhoud is typisch Irving: in een onveilige wereld waar hartstocht, (seksueel) geweld en verlies als wolven toeslaan, zoekt de schrijfster Ruth Cole naar de oplossing van persoonlijke levensvragen: Waarom liet haar moeder haar als kleuter in de steek? Welke man is te vertrouwen? Wat is de drijfveer van haar schrijverschap? In een breed opgezette plot met veel nevenintriges valt alles gaandeweg op zijn plaats. Evenals in vorige romans zijn er de bizarre personages, hilarische gebeurtenissen (bijv. op de Walletjes) en pikante scènes, die door Irvings moreel engagement tot een eigentijdse parabel zijn samengesmeed. Een vuistdik sprookje dat bijt, ontroert en aan het lachen maakt. Omslag met afbeelding van fotohaakje aan kale muur en fraaie belettering. Paperback; normale druk. Verberg tekst