Jamie Oliver, de Robin Hood onder de chef-koks die met zijn Londens restaurant Fifteen ieder jaar 15 werkloze jongeren de kans biedt een koksdiploma te halen, behoeft geen introductie: de tv-serie 'The naked chef' is een onvervalst exportproduct en de kookboeken blijven maar van de persen rollen. De blitse, immer relaxte en opgeruimd kijkende succesjongen zonder kapsones die ook nog eens een family man is, is ieders schatje. Jamie's Italië is het in recepten en digressies allerhande opgehakte verslag van een culinaire exploratietocht door Italië, 'van Sicilië naar Toscane'. De bofkont is met zijn gevolg van de ene agriturismo (=vakantie in boerderijhotel) naar de volgende getrokken, de begane paden van het officiële toerisme zorgvuldig vermijdend. Dat heeft een verhaal opgeleverd dat nog maar weinigen zal doen opkijken, zo versleten is het inmiddels door de overproductie aan verwante kookboeken: alle eer aan de gewone lokale bevolking, inzonderheid de mamma's die vanuit een atavistisch plichtbesef de gouden tips die ze van hun mamma's kregen op hun beurt doorspelen aan hun eigen kroost, etc. Oliver is onderweg getroffen door het enorme streekbewustzijn van de Italianen, sterker nog: een waar dorpelijk gevoel van eigenwaarde. Meer dan eens had hij het gevoel zo'n zeventig jaar teruggekatapulteerd te worden in de tijd. De working-class-toets waaraan hij zeer gehecht blijkt, wil wel eens resulteren in een, eufemistisch gezegd, overdreven idyllische voorstelling van zaken. "De herder op de foto heeft zijn hele leven lang minder verdiend dan een Engelse uitkeringstrekker, maar het vlees dat hij eet doet niet onder voor wat de leden van het koninklijk huis voorgeschoteld krijgen." De olie voor op onze bruschetta's moet, voor een goed resultaat, wel zo'n 25 euro per fles mogen kosten...

De opbouw van zijn boek -- waarbij de authenticiteit van de receptuur intact werd gelaten -- volgt het patroon van het klassieke trattoria-menu: eerst de 'antipasti', gevolgd door een 'volks' tusssenhoofdstuk over 'straatvoedsel & pizza'; dan de 'primi (piatti)' (soepen, pasta, risotto); tussendoor de 'insalate'; vervolgens de 'secondi (piatti)' (vis, vlees), en tot slot de 'contorni' (=bijgerechten) en de 'dolci' (desserts). Het taalgebruik van Oliver is flashy en oogt modern ('het maken is zo gepiept', 'het is supercool'), maar de man kan met al z'n enthousiasme, z'n onaflatende joie de vivre, z'n mateloos optimisme behoorlijk vermoeiend uit de hoek komen. In het volgende, lukraak gekozen citaat heb ik een paar cursiveringen aangebracht: "Dit is echt een heel mooi risottorecept, en werkelijk geweldig als je vegetariër bent. Door de paddestoelen te bakken, krijgen ze en heel diep aroma dat prachtig contrasteert met de krachtige, frisse smaak van de peterselie. Een groots gerecht waar je echt dol op zult zijn!" Oliver blijft maar tateren en vertellen, ook terwijl hij zijn bereidingen uit de doeken doet, en dat is niet bevorderlijk voor de overzichtelijkheid. Wijdlopigheid is in een kookboek geen deugd: om ons in zijn 'panzanella' in te wijden, een nochtans eenvoudige salade van Toscaans brood, tomaat en paprika, heeft Oliver, schat ik, een paar duizend woorden nodig... [Michel Bartosik] Verberg tekst

Zesde boek van de beroemde Engelse tv-kok. Oliver is ook bekend van Fifteen, een restaurantformule die kansarme jongeren de mogelijkheid biedt een carrière in de keuken op te bouwen (er is inmiddels een Fifteen-restaurant in Amsterdam geopend, zie www.fifteen.nl) en van zijn inzet voor kwaliteitsverbetering van schoolmaaltijden in Engeland. Voor Oliver is Italië altijd een inspiratiebron geweest en zijn wens was een rondreis te maken op zoek naar de essentie van de Italiaanse keuken. Die wens bracht hij in vervulling met dit boek als resultaat. Het bevat, na een inleiding, recepten: antipasti (voorgerechten), straatvoedsel en pizza, primi (eerste gangen: soepen, pasta, risotto), insalate (salades), secondi (hoofdgrechten: vis, vlees), contorni (bijgerechten), en dolci (desserts). Het boek is tevens het persoonlijke verslag van de culinaire reis die Oliver maakte. Rijk voorzien van kleurenfoto's (niet glossy) - waar Oliver zelf wel erg vaak opstaat - geïllustreerd. De gerechten zijn vrij eenvoudig te maken en gestoeld op de klassieke Italiaanse keuken. Met register. www.jamieoliver.com. Verberg tekst