De liberaal Herman De Croo (1937) leeft al sinds 1964 van en voor de Belgische politiek, eerst bij de Partij voor Vrijheid en Vooruitgang (PVV), later bij de opvolgers ervan, de Vlaamse Liberalen en Democraten (VLD, later omgedoopt tot Open VLD). Hij bekleedde, vaak tegelijkertijd, vele politieke functies: burgemeester, schepen, senator, minister. Sinds 1968 is hij onafgebroken lid van het nationale parlement en was van 1999-2007 de voorzitter ervan. Dit zegt ongetwijfeld iets over zijn populariteit onder de kiezers, maar De Croo presenteert zichzelf in deze autobiografie ook als een politicus die weet wat positief en negatief uitpakt voor een lange carrière in het centrum van de macht. Uiteraard komen honderden kwesties aan bod die in België speelden of nog spelen. Niet elke lezer zal de accenten en details waarderen die De Croo daarbij hanteert of vermijdt, maar deze politicus zit nu eenmaal nooit verlegen om een eigen mening, oordeel, invalshoek of alternatieve optie. Dat maakt dit onbescheiden, vuistdikke relaas extra interessant voor historici en politicologen. Belgischer dan De Croo kun je een Belgische politicus niet hebben. Memoires en een halve eeuw politieke geschiedenis van een vaak disfunctioneel staatsstelsel. Met foto's. Verberg tekst