Absurdisme viert hoogtij in het kinderboekendebuut van de Nederlander Han van der Vegt. Als de burgemeester van Knauteringen door een rood ei mét oog wordt achtervolgd, laat hij uit wraak de woonplaats van de uitvinder vernielen. Verkeerdelijk wordt het huis van de zusjes Sam, Lot en Zus afgebroken, met hun ouders er nog in. Als tegemoetkoming en nieuwe woonplek krijgen ze de vroegere werkplaats van ingenieur Lalperdonk cadeau, een groot rood ei. Van der Vegt integreert de groteske feiten als een vanzelfsprekend gegeven; mede door de keuze voor de ontwapenende Sam als overtuigend focalisator, wordt het absurdisme uit de beginbladzijden volkomen aannemelijk gemaakt. De drie zusjes worden expliciet als competente kinderen geportretteerd: in plaats van bij de pakken te blijven zitten, bestieren ze het huishouden en experimenteren ze met de rode eieren. Tegelijkertijd worden ze wel als kinderen gekarakteriseerd, met hun eigen beperkingen en angsten, maar ook met een keur aan groeipotentieel, eigen aan de leeftijdsfase. Het resulteert in een interessante grensvervaging, die op boeiende en ongedwongen wijze verhaald wordt. De gevatte stijl en het vlotte vertelritme worden subtiel aangevuld met ironische knipoogjes en humoristische intermezzo's, die het verhaal ook een talige rijkdom verlenen. De zwart-witillustraties in Loes Riphagens bekende stijl (Slaapkamernachtdieren, Huisbeestenboel) voegen helaas weinig toe aan de verhaallijn.
Als het drietal Lalperdonks goedbewaarde geheim achter het groteske rode ei ontdekt, zijn ze vastbesloten om de ingenieur in ere te herstellen. Een ruimtereisje en kennismaking met ontwapenende ruimtewezentjes ontaardt echter te sterk in een vlak, fantasieloos intermezzo, dat meer uitdieping en vooral meer inventiviteit verdiende. Ook het einde wordt te snel afgehaspeld en doet erg klassiek aan: de corrupte volwassenen worden bestraft; hypocrisie en machtwellust worden aan de kaak gesteld. De moraliserende boodschap ligt er nogal dik bovenop. Toch blijft Het rode ei als debuut voor tienplussers stevig overeind: de doordachte en compacte opbouw, levendige personages en geestige stijl reveleren ruimschoots Van der Vegts talent. Nu nog de compositie steviger in handen houden en rebelleren tegen het klassieke happy end, en dan blijft het uitkijken naar volgend werk. [Jürgen Peeters] Verberg tekst

Lot, Zus en Sam (ik-figuur) zijn zusjes. Als ze op een dag uit school komen, is het huis afgebroken. Hun ouders zaten nog in het huis en zijn hierdoor gedood. Van de burgemeester mogen ze in een groot rood ei gaan wonen. Als blijkt dat dit ei een ruimtevaartuig is, begint het avontuur. Dit fantasieverhaal bestaat uit korte eenvoudige zinnen en leest daardoor vlot. Het bestaat uit veel verhaallijnen (dood ouders, gevangenneming, gedrag maanmannetjes, etc.) Hierdoor is alles niet voldoende uitgewerkt, waardoor je met vragen blijft zitten. Ook heeft het verhaal een open einde, het is niet duidelijk wat er in de toekomst met de meisjes gebeurt. Je leert de personages niet goed kennen, doordat enkel de gebeurtenissen beschreven zijn. Het boek bevat weinig gedachten en gevoelens. De kinderen treuren bijvoorbeeld amper over de dood van hun ouders. Een aantal gedetailleerde zwart-witillustraties ondersteunt het verhaal. Soms zijn ze klein, soms paginagroot. Dit is het kinderboekendebuut van de auteur. Hij heeft voor volwassenen diverse gedichtenbundels en essays geschreven. Vanaf ca. 9 jaar. Verberg tekst

De zusjes Sam, Zus en Lot Nibbedonk verliezen hun ouders en hun huis. Burgemeester van Knauteringen geeft hen een eigenaardige plek om te wonen: een huis in de vorm van een rood ei. Ze ontdekken dat het ei gemaakt is door ingenieur Lalperdonk. Hij zit onschuldig in de gevangenis. Het ei, dat kan vliegen, brengt hen naar de maan en daar ontmoeten ze vreemde wezens, de Manelotten.
Dit is een zeer fantasierijk avonturenverhaal. De dood van de ouders, door een tragisch misverstand, is nog maar het begin van een hele reeks ongelooflijke gebeurtenissen. Eén van de zusjes vertelt hun avonturen in de ik-persoon. Realisme mag dan ver te zoeken zijn, voor een goede verstaander zit het verhaal vol verwijzingen naar toestanden allerhande in onze maatschappij. Het machtsmisbruik door de burgemeester wordt op het eind afgestraft.